GELECEKTEKİ FACİAYI NASIL GÖRDÜ?

Dünyada ve ülkemizde 6.hissi kuvvetli, gelecekte olacakları hissedebilen pek çok insan vardır. Bu tarz insanların çevresindekileri söyledikleri ile şaşırttığı hatta zaman zaman ürküttüğü “nasıl olur, nerden bildi?” dedirttiği olmuştur. Size daha önce de rüyasında, gelecekte olanları gören insanların yaşanmış olaylarından örnekler vermiştik. Ancak Aynur Hanım’ın yaşadıkları bambaşka, o geleceği rüyasında değil   uyanıkken görüyor. İşte onun kendi ağzından yaşadıkları…

32 yıl önce yaşadığım o acımasız olay, hayatımın ve inançlarımın dönüm noktası oldu. İlk eşimle beşik kertmesiydik, daha bebekken ailelerimiz bizim evlenmemize karar vermişler. Liseyi bitirdiğim yaz, Almanya’da çalışan sözlüm Türkiye’ye gelip hemen evlenmemiz gerektiğini söyleyince apar topar düğünümüz yapıldı. 3 gün sonra da Türkiye’den ayrıldık. Geleceğimle ilgili bildiğim tek şey, Almanya’da tahsilime devam edebileceğimdi.

Eşimi hiç sevmemiş, nedense ona hiç güvenememiştim. Eşim de evliliğimizin ilk günlerinden itibaren ona formalite gibi gelen evliliğimizi hiç benimsememiş ve okuma iznim dışında bana hiç yardımcı olmamıştı. Kör topal giden evliliğin 3 yılını doldurmuştuk.

O sabah uyandığımda içimde garip bir sıkıntı vardı. Havaalanına gitmemiz gerekiyordu, 3 yıldır görmediğim amcamın kızı birkaç hafta kalmak üzere yanımıza geliyordu. Eşimle ilk defa karşılaşacaktı ve evliliğimizin gerçek yüzünü görecekti. Belki de içimdeki anlamsız sıkıntı bundandı.

Havaalanına yaklaştıkça gözlerimin önünde bir hayal belirmeye başladı. Bu hayal yanan bir arabanın görüntüsüydü, öylesine gerçekti ki, çok etkilenmiştim. Ama hiçbir şeyi paylaşamadığım eşime bunu anlatmamın da bir anlamı yok diye düşündüm. Kuzenimi karşılayıp eve döndüğümüzde yanan arabanın hayali yok olmuştu ama içimi yakan o garip sıkıntı hala devam ediyordu.

Kuzenimin gelişinin 16. günüydü, okula yetişmek için acele ediyordum. Eşim odaya girdi ve garip bir ciddiyetle çok önemli bir konu görüşeceğini, bu nedenle bugün okula gitmemem gerektiğini söyleyerek salonda beklediğini sözlerine ekledi. Giyinip salona girdiğimde ise eşimin ve kuzenimin ellerinde valizlerle beni beklediklerini gördüm. Birden kulaklarım uğuldamaya başladı, eşim konuşmaya başladığında sözleri sanki çok uzaktan geliyordu:

-“Biz birbirimize aşık olduk. Bir müddet için Almanya’dan uzaklaşıyoruz. İstediğin zaman boşanma davası açabilirsin. Allahaısmarladık.”

Kör topal da olsa evliliğimiz bitmişti, hem de çok acımasız ve onursuzca. Artık yabancı bir ülkede yapayalnız kalmıştım. Yüzümü yıkamak için banyoya giderken, günler önce gördüğüm yanan araba hayalini yine görmeye başladım… Zorlukla yatağa uzandım, kendimde miydim, değil miydim anlayamıyordum. Aradan saatler geçmiş gece olmuştu. Yatağın içinde kıpırdayamıyordum, sanki felç geçirmiştim. Birden odanın içi loş bir ışıkla aydınlandı, o loş ışığın içinden eşimin ve kuzenimin yanmış görüntüleri belirdi. İşte o anda onları sonsuza kadar kaybettiğimi anladım. Yataktan doğrulduğumda ne odada o esrarengiz loş ışık ne de görüntü vardı. Sanki tonlarca taşın altında kalmıştım. Son bir gayretle yataktan kalkıp Türkiye’yi aradım, aileme eşimin ve kuzenimin birlikte gidişlerini anlatıp ağabeyimin hemen yanıma gelmesi gerektiğini söyledim.

Telefonu kapattıktan sonra kendimi daha iyi hissetmeye başladım. Pencerenin önüne geçip aydınlanmaya başlayan geceyi seyrediyordum, polis arabasının bizim sitenin önünde durduğunu fark ettim. Kapıya doğru ilerlerken her şeye rağmen yaşadığım bu olayların bir rüya olması için dua ediyordum.

Arabamızın plakasından tespit edilen adresimize gelen polisler, eşimin ve yanındaki bayanın İsviçre sınırı yakınlarında aşırı hız nedeniyle bloklara çarparak trafik kazası geçirdiklerini, kaza neticesinden ise yanarak öldüklerini söylediler.

O anda hayatımın ruhsal gerçeğiyle karşı karşıya olduğumu anladım. Sanki bana görünmeyen bir âlemin kapıları açılmıştı.

Gerçek ne olursa olsun, mesafelerin, zamanın ve bilinmeyenin ötesinde bir yerlerde bizlerin bilmediği o kadar çok şey var ki… Bundan adım gibi eminim.